سبک زندگی دینی

علی تبریزی: اهل پیامک یا‌‌ همان اس‌ام‌اس بازی هستید یا نه؟ حتی اگر اهلش هم نباشید حتماً گاهی اوقات دوستان‌تان برای تغییر ذائقه شما و نشاندن لبخند بر لبان‌تان پیامک‌های طنز و بامزه‌ای می‌فرستند. دست‌شان درد نکند. آن‌ها با این پیامک در واقع هم به یاد ما بوده‌اند و هم حال روحی‌مان را عوض کرده‌اند. فقط می‌ماند یک مسأله مهم که نسبت به آن غافلیم. خیلی از این پیامک‌ها در عین اینکه خنده دارند ولی به دلایلی ما را به گناه می‌اندازند. حالا با توجه به محتوای پیامک ممکن است غیبت کسی یا قومی یا مردم شهری باشد، یا شاید حاوی تهمت باشد، شاید هم همز و لمز (تمسخر و عیب‌جویی) در آن باشد.
سر میز غذاخوری با چند نفر از همکاران نشسته بودیم. یکی از آن‌ها که ناهارش را زود‌تر میل کرده بود گوشی‌اش را از جیب خارج کرد و گفت بچه‌ها اینو شنیدید! می‌گن... اومدم بنویسم دیدم خب اینجوری که منم اشاعه فحشا کردم! خلاصه جمله یکی از مسئولان مملکتی که عمری را در این نظام زحمت کشیده به باد استهزاء گرفته بود. نفر بعدی‌ام گفت اینو گوش کن قشنگ‌تره و بعد یه پیامک دیگه درباره آن مسئول خواند. رو به من کرد و گفت چرا نخندیدی؛ معلومه خوشت نیومد. گفتم آره خوشم نیومد! گفت چرا؟ گفتم چون غیبته. گفت نه غیبت نکردم که. گفتم چرا اتفاقاً چه جورم غیبت کردی! گفت چرا و خلاصه با کمی توضیح قانع شد که اشتباه کرده است. البته از این بد‌تر تمسخر قومیت‌ها و مردم شهرهای مختلف است. احتمالاً برخی با خواندن این سطور بگویند تو هم خیلی مته به خشخاش می‌گذاری‌. زیاد سخت نگیر که زود پیر می‌شی.
اما من در پاسخ این دسته می‌گویم شما مختار هستید به آنچه می‌گویم و می‌شنوید، عمل کنید یا نکنید ولی من موظفم به منکری که در سطح وسیع شیوع پیدا کرده هشدار بدهم، حالا شما می‌خواهید از سخنم پند بگیرید، می‌خواهید ملال. چون اگر ما عمل زشت و اشتباهی را ببینیم و نگوییم مشمول آیه 18 سوره نور می‌شویم که: «کسانی که دوست دارند زشت‌کاری در حق مؤمنان شایع شود، برای آن‌ها در دنیا و آخرت عذابی پردرد خواهد بود، و خدا می‏داند و شما نمی‏دانید.»
شاید هم شماری بگویند اصلاً کی گفته که این پیامک‌ها غیبت، تهمت و... است؟ پاسخش خیلی ساده است. ما گمان می‌کنیم فقط غیبت و تهمت مخصوص کسانی است که به آن‌ها دسترسی داریم. خیر، اگر پشت سر کسی حرفی زدیم که صحیح بود ولی او از بازگو کردنش خوشش نمی‌آید، این می‌شود غیبت. اگر به این فرد دسترسی داریم باید از او‌طلب بخشش کنیم ولی اگر دسترسی نداریم که کارمان زار است.
اما اگر آنچه گفتیم اصلاً در مورد آن شخص صحت نداشت یعنی حرفی زدیم و نسبتی دادیم که غلط بود، این تهمت است. نوع سوم آن است که کسی را مسخره کنیم و عیبش را بزرگ جلوه بدهیم. مثلاً لهجه کسی را یا نوع بیانش را یا حتی حرکاتش را تقلید کنیم و او هم از این عمل خوشش نیاید. این می‌شود تمسخر و عیب‌جویی که در آیه اول سوره همزه آمده است: «وای بر هر مسخره‌کننده عیب‌جو» پس از هر زاویه که نگاه کنیم این نوع پیامک‌ها یا غیبت هستند، یا تهمت و یا تمسخر؛ هر سه هم از گناهانی هستند که در روایات عقوبت سنگین برایشان متصور شده است.
پیامبر خدا صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم خطاب به ابوذر فرمودند: «ای ابوذر! از غیبت بپرهیز، که غیبت بد‌تر از زناست...»
ابوذر گفت: عرض کردم ای پیامبر خدا غیبت چیست؟ فرمود: این است که درباره برادرت چیزی بگویی که خوش ندارد.
ابوذر باز هم پرسید: اگر آنچه درباره او گفته می‏شود در او باشد چه؟ حضرت فرمودند: بدان که اگر آنچه در او هست بگویی غیبتش کرده‏ای و اگر آنچه در او نیست بگویی، به او تهمت زده‏ای! (1)
دریغا! که غیبت و تهمت، گناهانی به این عظمت، این‌گونه میان امت نبوی رواج داشته باشد و از آن پروا نکنیم و مهمش نشماریم.
پی‌نوشت:
1) منتخب میزان الحکمه: 436

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: